خلاصه ی روند مدیریت رنگ این است که رنگها را از ابتدای ثبت، تا تهیه خروجی، ثابت و همانند با رنگهای اصلی سوژه نگاه داریم. این روند شامل ثبت با دوربین ( Capturing )، نمایش در نمایشگر ( Displaying ) و نهایتاً چاپ با چاپگر میشود. مشخصاً ثابت نگاهداشتن رنگها، در گذار از این سه مرحله، چالش بزرگی است؛ که اخیراً توسط تکنولوژی مهار شده است.
قدرت تشخیص رنگ چشم انسان بسیار خوب است و میتواند محدوده وسیعی از رنگها را ببیند.اما دستگاههای ساخت بشر در این زمینه محدودیت دارند.عموما هیچ سیستم نمایشی یا چاپی قادر به تولید یك طیف رنگی حتی نزدیك به دید انسان نیز نیست.
از سوی دیگر دستگاههای مختلف از لحاظ تولید یا دریافت محدوده های رنگی با یكدیگر اختلاف دارند.مثلا یك پرینتر جوهر افشان خوب قادر به نمایش رنگهای سبز بیشتری نسبت به یك مانیتور می باشد. مانیتورهای CRT نسبت به LCD ها محدوده رنگی وسیعتری دارند. اسكنرهای مختلف و دوربینهای دیجیتال نیز محدوده های رنگی مختص به خود را دارند.
هنگامی كه بخواهیم تصاویر را بین این دستگاهها جابجا كنیم ، تازه با مشكلات روبرو می شویم:عكسی را با دوربین دیجیتال گرفته ایم و سپس آنرا در مانیتوری كه قادر به نمایش تمام طیف رنگی نیست ویرایش كرده ایم، سپس آنرا با پرینتری چاپ كرده ایم كه رنگهای سبز بیشتری نسبت به مانیتور دارد اما نسبت به رنگهای دوربین محدود تر است.خب حالا كه این دستگاهها با زبانهای رنگی مختلفی با یكدیگر صحبت می كنند ، چگونه انتظار داریم نتیجه كار برای ما رضایت بخش باشد؟
بمنظور ثابت نگاهداشتن رنگها، نیاز به کالیبره بودن دوربین، نمایشگر ( مونیتور، پروژکتور ) و نیز چاپگر داریم. هر کدام از این سه ابزار، توسط کالیبراتور خاص آن، کالیبره میشوند. نهایتاً ما به یک خروجی با جزئیات رنگی دقیقاً مشابه سوژه ی اصلی خواهیم رسید. پس از کالیبره شدن هر دستگاه، پروفایل ICC آن ( International Color Consortium ) برای استفاده ذخیره خواهد شد.
مدیریت رنگ برای همه افرادی كه با تصاویر دیجیتال سر و كار دارند، لازم است. اما در موارد زیر اهمیت بیشتری پیدا می كند: - در مورد دوربینهای دیجیتالی كه قادر به گرفتن عكس در فضای كاری Adobe RGB هستند.(در این مورد توضیح خواهیم داد) - افرادی كه عكسهای دیجیتال خود را با نرم افزارهایی ویرایش می كنند كه قادر به فهم فضاهای رنگی مختلف هستند.(مانند فتو شاپ) - افرادی كه با فرمت RAW عكس می گیرند.