همه فایل‌هایی که ما این روزها روی موبایل‌ها یا کامپیوترهایمان داریم، سبک و کم حجم نیستند. همین هم باعث می‌شود که نتوانیم آنها را از طریق ایمیل یا هر وسیله ارتباطی دیگر به اشتراک دیگران بگذاریم.
چرا که در هر صورت ارسال فایل از طریق ایمیل، علاوه بر این که شاید چندان سریع نباشد، با محدودیت‌هایی هم رو به روست. به همین منظور امروز ما در ادامه این متن، می‌خواهیم راه‌های اشتراک گذاری فایل‌های حجیم را زیر ذره‌بین بگذاریم و به دنبال بهترین روش برای انجام این کار بگردیم.
شاید استفاده از ایمیل در نهایت بهترین گزینه ممکن باشد
بیشتر سرویس‌های ایمیل، خصوصا آن‌هایی که متعلق به شرکت‌های بزرگ هستند، برای حجم فایل‌هایی که کاربران می‌توانند به نامه‌های الکترونیکیشان پیوست کنند، محدودیت‌هایی را در نظر گرفته‌اند. این قضیه زمانی عذاب‌آورتر می‌شود که می‌بینیم سرویس‌دهندهای اصلی این حوزه، یعنی جیمیل و یاهو نیز از این قضیه مستثنی نیستند.
در حال حاضر، یاهو و جیمیل به ترتیب هر کدام محدودیتی ۲۰ و ۲۵ مگابایتی برای پیوست فایل‌ها در نظر گرفته‌اند. اما باز جای شکر این باقیست که این سرویس‌ها، حداقل یک راه حل کمکی برای ارسال فایل‌های حجیم در اختیار کاربران گذاشته‌اند و سعی دارند با استفاده از سرویس‌های اشتراک گذاری ابری، میانبری ساده اما کاربردی برای رفع این موضوع بسازند.
به طور کلی اگر بخواهید یک فایل حجیم را از طریق ایمیل جا به جا کنید، باید ابتدا آنها را در سرویس‌های ابری قابل احترامی همچون گوگل درایو یا وان درایو آپلود کنید. با این کار لینکی از فایل آپلود شده در اختیارتان قرار می‌گیرد که می‌توانید با استفاده از آن، محدودیت‌ها را در هم بشکنید و راهی برای ارسال فایل حجیم خود بسازید.
مثلا اگر کاربر جیمیل باشید، عموما پس از چند خط سیاه کردن برگه ایمیل، برای پیوست فایل به سراغ آیکون سنجاق شکل می‌روید. اما اگر جیمیل تشخیص دهد که حجم فایل پیوست شده، فراتر از میزانیست که گوگل تعریف کرده، عملیات آپلود را متوقف می‌کند و یک صفحه همانند چیزی که در تصویر زیر می‌بینید، در مقابلتان قرار می‌دهد و از شما می‌خواهد که برای ارسال فایل خود به سراغ گوگلدرایو بروید.
اینجاست که اگر روی کلید «OK, Got It» کلیک کنید، جیمیل به صروت خودکار عملیات آپلود فایل شما را در گوگلدرایو کلید می‌زند و آرام آرام مقدمات ساخت لینک مربوط به آن را هم فراهم می‌کند. تازه پس از به پایان رسیدن این پروسه، این امکان هم در اختیارتان قرار می‌گیرد تا مجوزهای دسترسی به فایل آپلود شده را هم ویرایش کنید.
مسلما این ویژگی خوبی هم هست و نقش حیاتی و مهمی حین ارسال اسنادی که در آنها اطلاعات حساسی وجود دارد، بازی می‌کند. در ضمن لازم به ذکر است که گوگل از آپلود فایل تا سقف ۵ ترابایت پشتیبانی می‌کند که این به تنهایی رقم قابل توجهی است. البته اگر جنس فایل‌ها از نوع سند یا اسلایدشو باشد این میزان به ۵۰ مگابایت تقلیل پیدا می‌کند که باز هم این مقدار برای ارسال بسیاری از اسناد کافی به نظر می‌رسد.
اگر فایلتان حجم خیلی بالایی دارد آن را فشرده کنید
اگر فایلی دارید که حجم خیلی زیادی دارد، بهتر است قبل از پیوست کردن آن به ایمیل خود، سعی کنید با استفاده از فشرده‌سازها کمی از حجمش بکاهید. اما اگر هنوز نمی‌دانید که فشرده‌سازها چه هستند یا اینکه چطور کار می‌کنند بهتر است ادامه متن را با دقت بیشتری بخوانید.
فشرده‌سازها ابزاری هستند که به کمک آنها می‌توان نسخه‌ای تازه از فایل‌ها ایجاد کرد که نسبت به نسخه اصلی حجم کمتری دارند. البته حجمی که از فایل‌ها کم می‌شود هم به نوع آنها بستگی دارد. مثلا فایل‌هایی مانند اسناد آفیس یا پی‌دی‌اف‌ها پس از به پایان رسیدن پروسه فشرده سازی، حجم بسیار کمتری پیدا می‌کنند و سریع‌تر می‌شود آنها را برای ارسال از طریق ایمیل آماده کرد.
اما برخلاف آنها فایل‌هایی که در ذاتشان خود به خود مفهوم فشرده سازی یافت می‌شود، چندان با فشرده شدن دوباره میانه خوبی ندارند. این یعنی نمی‌توان از اغلب فرمت‌های مختص عکس و تصویر، انتظار تقلیل حجم زیادی داشت. برای فشرده‌سازی فایل‌ها ابزار بسیاری وجود دارد.
حتی خود ویندوز و سیستم‌عامل مک نیز دارای ابزاری در این خصوص هستند که می‌شود با آنها از حجم فایل‌ها کم کرد. اما در این میان نرم‌افزارهای شخص ثالثی همچون WinZip و 7-Zip هم وجود دارند که با استفاده از آنها می‌توان فشرده سازی فایل‌ها را به صورت رمزنگاری شده پیش برد و برای فایل زیپ نهایی هم رمز عبور تعریف کرد تا سطح امنیتی آن تا اندازه زیادی ارتقا پیدا کند.
از حافظه‌های ابری چه خبر؟
در کنار هر وسیله دیگری که این روزها برای اشتراک گذاری فایل مورد استفاده قرار می‌گیرد، نباید از حافظه‌های ابری نیز غافل شد. حالا ده‌ها حافظه ابری دورمان ریخته که با یک اشاره می‌توانیم آنها را به انبار مجازی فایل‌هایمان تبدیل کنیم. اغلب این حافظه‌های مجازی هم سرویس‌های مختلفی به کاربران ارائه می‌دهند که بخشی از آنها پولی و بخش دیگر رایگان است.
به طور عمده، اغلب این سرویس‌ها ظرفیت محدودی را به صورت رایگان در اختیار کاربر قرار می‌دهند و در ازای درخواست ظرفیت بیشتر، از او پول دریافت می‌کنند. البته ظرفیت‌های اولیه این سرویس‌ها، به هیچ وجه کم نیست و خیلی راحت می‌توان در نسخه رایگان آنها نیز برخی از فایل‌های حجیم را جا داد.
با آپلود هر فایل، لینک دانلود آن هم در اختیارتان قرار می‌گیرد تا شرایط برای اشتراک گذاری هم فراهم شود. اما اگر حوصله ارسال لینک برای افراد مختلف را هم ندارید، می‌توانید خیلی راحت در بسیاری از این سرویس‌ها یک پوشه اشتراک گذاری بسازید تا از آن پس آنها بتوانند با مراجعه به این پوشه هر فایلی که شما در آن قرار داده‌اید را بردارند.
از FTP کمک بگیرید اگر یک سرور برای خودتان دارید
خوشبختانه در این متن برای آن‌هایی هم که زندگیشان با تکنولوژی عجین شده و به دنبال یک روش جالب برای انتقال فایل هستند، FTP را برای پیشنهاد داریم. FTP یا همان File Transfer Protocol یک راه جالب و به شدت کاربردیست که می‌توان از طریق آن هر فایلی را با اینترنت جا به جا کرد.
البته بگذارید بگویم که FTP اصلا چیز عجیب و غریبی هم نیست و می‌توانید رد پای آن را در هر فایلی که در طول روز دانلود می‌کنید، ببینید. به طور کلی می‌توان روی هر کامپیوتری یک سرور FTP تنظیم کرد و با باز کردن درهای آن کامپیوتر به دنیای اینترنت، دسترسی افراد مختلف به فایل‌های موجود در آن را ممکن ساخت.
راهی برای ارسال فایل‌های خیلی حجیم وجود ندارد
به هر حال هر کاری هم که بکنید، فعلا راه درست و درمانی وجود ندارد که بشود با آن ۵۰۰ گیگابایت اطلاعات را از طریق اینترنت جا به جا کرد. اینجاست که باید به سراغ همان راه و روش‌های سنتی برویم و از طریق هاردهای اکسترنال فایل‌هایمان را با دوستان و آشنایانمان به اشتراک بگذاریم.
هاردهای اکسترنال هم اگرچه با قیمت دلار امروز چندان ارزان هم تمام نمی‌شوند، اما کار راه انداز هستند و می‌توان با آنها تقریبا سریع و بی‌دردسر فایل‌های حجیم را به دست دیگران سپرد. چرا که در هر صورت پروسه ارسال فایل از طریق اینترنت، حتی با اتصال به سریع‌ترین کانکشن‌ها هم چندان سریع نیست و آپلود کردن هم دردسرهای خاص خودش را دارد.
اما خوشبختانه اگر یک هارد اکسترنال در اختیار داشته باشید، می‌توانید خیلی راحت فایل‌هایتان را با سرعت قابل قبولی به حافظه فیزیکی قابل حمل خود انتقال دهید و آن را با پست یا پیک موتوری به‌سریع ترین شکل ممکن، به دست شخص مورد نظرتان برسانید. تازه از این طریق، کار طرف مقابل را هم راحت می‌کنید و او نیز دیگر نیازی ندارد که ثانیه‌های باقی مانده تا اتمام فرآیند دانلود فایل‌ها را بشمارد.